Cake waar je ook keek

Het ontwikkelen van de nieuwe wonderpan was een avontuur. De ingrediënten:  een oude wonderpan uit de jaren vijftig, een nieuwe pan uit Kenia (die niet echt voldeed) en een paar op internet gevonden plaatjes. Op verzoek van vele bestellers van de enkelwandige pan uit Kenia moest de nieuwe pan dubbelwandig worden en er moest een kijkglaasje in het deksel zitten. ‘Dat was vroeger juist zo leuk, meneer. Dan stonden we als kinderen met z’n allen door het kijkglaasje te loeren of de cake al klaar was. De pan stond op het petroleumstel , volgens mij wel een paar uur lang. En lekker dat het rook!’

Dit soort reacties kreeg ik bij de vleet en dat gaf moed om door te gaan. Na lang zoeken vond ik een Nederlandse fabriek die aluminium bakvormen maakt. De directeur was direct enthousiast en graag bereid om een paar proefpannen te maken. Die ben ik toen gaan testen…  In een paar maanden tijd heb ik meer cake gegeten dan anders in tien jaar. En het vervelende is: je wordt het niet zat, het blijft vreselijk lekker!  Want dat is geen overtrokken nostalgie, maar echt waar: cake uit de wonderpan is lekkerder dan cake uit de oven! Smaakvoller, smeuïger, stoerder en steviger.

Kijkglas
Een paar avonden in de week stond ik in de keuken te experimenten met beslag, pan en kookplaat. Bij de C1000 herkenden ze me al na een paar keer:  vijf pakken zelfrijzend bakmeel, krenten, rozijnen en bruine suiker (schijnt minder slecht te zijn dan witte). Beslag maken was gauw genoeg geleerd en ook aan de kookplaat kon ik niet veel veranderen, behalve de stand van de pit.
Maar de pan! Binnenpan kleiner of groter? Hoeveel  ventilatiegaatjes? In het midden of juist aan de rand? Hoe krijg ik een kijkglaasje erin? Mica bleek nog te krijgen en niet eens zo duur te zijn, maar het procedé  om het kijkglas in het deksel te monteren was onbetaalbaar. Toen opeens was er de inval: als ik nu een compleet glazen deksel gebruik!?

Dat was de oplossing. Maar ventilatiegaatjes maken in een glazen deksel was erg lastig. Gelukkig had ik een oude pan gezien met gaatjes onderaan in de buitenpan en niet in het deksel. Dus dat werd gaten boren, met verschillende diameters:  6,8 of 10 mm? Te veel gaatjes? Dan maar afplakken met linnen plakband en bakken maar weer. Ik weet nu dus ook hoe aangebrand linnen ruikt…

Peter Pan
De niet-aflatende stroom cakes begon ook de familie op te vallen. Zij deelden regelmatig mee in de hoorn des overvloeds.  Ik werd hier en daar al Peter Pan genoemd. Stug ging ik door, tot de pan en dus de cake perfect was. En toen toch ook maar even appeltaart, cupcakes en ovenschotel geprobeerd. Het is gelukt en daardoor kan nu iedereen smullen en smikkelen van de smeuïge cake van oma. Maar ik eet voorlopig geen cake meer…